image link

Mid season kortingen tot -40% op fashion & kids

De kracht van de dappere fietser

Het leven is mooier op twee wielen. Of er nu asfalt, grind of modder onder je door passeert, wie de ketting strak houdt, gaat altijd vooruit. Maar sommige krachtexploten op de fiets zijn nu eenmaal straffer dan andere. Maak kennis met een resem wielerhelden waarvan Michel Wuyts nooit de lof bezong.


Na zijn herstel van kanker fietste Pieter in één ruk naar de Mont Ventoux

Er staat al een dubbele Ronde van Vlaanderen op de kilometerteller, zo’n 600 kilometer, wanneer Pieter De Koninck (21) en zijn vader Bart een hazenslaapje doen. Sinds ze een dag eerder vertrokken vanuit het Kempense Oostmalle, hielden de twee fietsende mannen enkel halt om de innerlijke mens te sterken met pasta. Maar nu sluiten ze even de ogen op de veldbedden opgesteld in hun volgbusje. Een halfuur later maakt hun entourage - drie goede vrienden van Pieter - hen weer wakker. Moet wel, het duo is nog maar net over halverwege richting Mont Ventoux. Duizend kilometer in totaal, letterlijk een rit van lange adem.


Wie is Pieter De Koninck?

21 jaar

 

Uit Oostmalle

 

Student industrieel ingenieur

(KU Leuven)

En dus kruipt Pieter met frisse tegenzin weer op zijn fiets. “Ik viel bijna op slaap op mijn fiets”, lacht hij. Tijdens de tweede nacht op de fiets, met de koplampen van het busje achter hen, lijken de schaduwen van hun benen wel overstekende dieren. “‘s Nachts hebben we tegen elkaar gezegd dat we het rustig aan zouden doen in de afdalingen. Het was niet de bedoeling om zotte dingen te doen.” Hij zwijgt een moment, zijn woorden dringen tot hem door. Waarop hij kamerbreed grijnst: “Buiten die duizend kilometer fietsen dan.”

 

Pieter weet waarvoor hij het doet. Bijna op de kop twee jaar eerder, in juni 2019, krijgt hij een harde diagnose te horen. Botkanker aan de heup. Als beloftevolle wielrenner, eentje met een grote motor en gezonde profambities, is het een donderslag bij heldere hemel. “Ik was net met een trainer gaan werken, wilde in de beloftecategorie alles op het fietsen zetten”, vertelt hij. Gelukkig zijn de dokters er vroeg bij en blijken de overlevingskansen mee te vallen. “Ik heb vrijwel meteen tegen mezelf gezegd: het komt goed. Misschien sta ik iets te positief in het leven. Ik ben ook altijd blijven lachen.”

 

Zijn topsportlichaam verteert de chemo goed. Twee maanden nadat hij een heupprothese krijgt - hij kan dan nog niet deftig wandelen - zit Pieter alweer op de fiets voor een ritje van veertig kilometer. “Al heb ik dat wel gevoeld.” Op dat moment wordt het wel steeds duidelijker dat een profcarrière wellicht niet meer voor hem weggelegd is. Valpartijen zijn in een peloton namelijk onvermijdelijk en met een nieuwe heup kan hij die missen als kiespijn. Een droom wordt voorgoed opgeborgen. “Maar ik heb een mooi leven en goede vrienden waarmee ik veel plezier maak. Prof worden is niet alles.”

"Veel mensen laten zich tegenhouden door slecht weer. Dat idee willen we tegengaan."

Het fietsbloed kruipt evenwel waar het niet gaan kan. Zeker bij Pieter, die al van kleins af verliefd is op alles met twee wielen en pedalen. Na zijn herstel blijft hij lange fietstochten maken. Meer zelfs, hij plant een stunt om geld in te zamelen voor Kom op tegen Kanker: met de fiets naar de Mont Ventoux en terug, en tussendoor de Alpenberg vijf keer opknallen. De uitdaging krijgt extra betekenis wanneer zijn nonkel Rob bezwijkt aan kanker. Pieters vader, ook een fervent wielertoerist, besluit hem te vergezellen. Als brandweerman mag die het grondgebied van Oostmalle niet verlaten als hij van dienst is. Dus maalt hij honderden kilometer rond de kerktoren af. “Veel respect voor hem”, aldus Pieter.

 

Het exploot versterkt hun band nog meer. Na duizend kilometer rollen vader en zoon bij het ochtendgloren Bédoin binnen, aan de voet van de Mont Ventoux, 51 uur na hun vertrek in Oostmalle. “Pure euforie”, zegt hij. Eventjes toch. Een dag later wacht de Mont Ventoux. Pieter rijdt niet één keer naar de top - al een hele prestatie voor ieder beetje wielertoerist - maar wel vijf keer. Al moet hij de laatste beklimming door stormweer een dag uitstellen. “Die avond zaten we met z’n allen nog tot twee uur ‘s nachts Duvel te drinken in de jacuzzi van onze b&b. Dat zijn de mooiste momenten.”

 

De terugrit verloopt op een gezapiger tempo. Bij aankomst in Oostmalle wacht Pieter een volksfeest. Intussen staat de teller voor Kom op tegen Kanker op 32.000 euro, een uitzonderlijk hoog bedrag voor een actie van een individu. En Pieter ... die blijft fietsen. Dit jaar hoopt hij een rit te maken langs de Belgische grens, 1500 kilometer in drie dagen. “En na mijn studies wil ik graag een jaar lang de wereld rondfietsen.” Daar kan Wout Van Aert nog een puntje aan zuigen.


Op haar 50e leerde Doenja fietsen. Het veranderde haar leven

Soms sjeest Doenja Van Humbeeck (51) naar de huisdokter of de bibliotheek, haren in de wind, en overvalt een gevoel van blijheid haar plots. Van trots ook. “Ik kan het moeilijk in woorden vatten, maar het is erg fijn”, zegt ze. Pas sinds kort kent ze die geneugten van de fiets. Want ook al leerde Doenja als kind fietsen, ze deed daar heel lang niets mee. Ze groeide op in Brussel, zeker destijds niet de vriendelijkste omgeving voor wie zich al pedalerend verplaatst, en haar ouders fietsten nooit. “Ontspannen in de natuur, dat deden we al wandelend. Zeker niet met de fiets. En verplaatsingen maakten we met de auto, te voet of met het openbaar vervoer. Fietsen maakte simpelweg geen deel uit van mijn leven.”


Wie is Doenja Van Humbeeck?

51 jaar

 

Woont in Mechelen

 

Werkt als psycholoog

Dat verandert wanneer ze naar Mechelen verhuist. Daar is het openbaar vervoer minder uitgebouwd, “ontwikkelingsgebied”, knipoogt Doenja. “Het viel me meteen op hoeveel mensen hier fietsten.” In verkeersluw Mechelen blijkt de fietst de snelste en gemakkelijkste manier om van a naar b te geraken. Tegelijk doet Doenja haar auto van de hand, in een poging om meer ecologisch te leven. “En mijn man fietste sowieso al veel.” Allemaal factoren die Doenja op haar 50e aanzetten om de fiets een tweede kans te geven.

 

Fietsen verleer je nooit? Bwa, toch wel. “Het was quasi van nul herbeginnen”, zegt ze. “Temeer omdat ik nogal onzeker was over mijn motoriek en evenwicht. En over hoe ik me in het verkeer moest bewegen.” Enter de Fietsschool, de school die volwassenen leert fietsen. Vaak gaat het om nieuwkomers die zich in hun land van herkomst nooit op twee wielen voortbewogen. Maar dus ook om Belgen als Doenja die, om welke reden dan ook, niet kunnen fietsen. Of zich niet veilig voelen in het verkeer. Volgens de Fietsschool bevinden 200.000 mensen in Vlaanderen zich in verkeersarmoede. Dat betekent dat ze bijvoorbeeld niet op een werkplaats, opleiding of hobby geraken. De fiets is voor velen van hen de ideale oplossing.

 

Doenja volgt tien lessen van ruim twee uur bij de Fietsschool van Mechelen. “De begeleiders bouwen heel geleidelijk op”, legt ze uit. “Eerst stapten we met de fiets aan de hand, vervolgens zaten we op een laag zadel en daarna zetten we onze voeten op de pedalen.” Ook de belangrijkste verkeersregels komen aan bod. In een veilige, verkeersluwe omgeving bolt Doenja voor het eerst in veertig jaar over het asfalt. Voor ze er erg in heeft, slalomt ze tussen kegels en fietst ze door smalle doorgangen.

 

“In het begin was dat bij momenten behoorlijk beangstigend, zeker toen de begeleiders de zadel ineens een stuk hoger zetten. Maar al vrij snel maakte ik een klik en kreeg ik meer vertrouwen.” Met dank aan de enthousiaste begeleiders, die de cursisten met positieve feedback stimuleren, én de andere beginnende fietsers. “In groep kan je elkaar ondersteunen en aanmoedigen. We zaten allemaal in dezelfde situatie, dat creëert een band.”

"Ik wil al lang leren gitaarspelen, maar het kwam er nooit van. Terwijl ik nu denk: dat fietsen ging zo vlot, misschien lukt dit ook wel."

Nog geen seconde spijt heeft ze van haar beslissing. Binnen Mechelen geraakt Doenja nu sneller op haar bestemming. En met haar man leerde ze al heel wat mooie plekjes kennen in de ruime omgeving rond de stad. “Dan fietsen we langs de vaart richting Hofstade, waar we onze fiets achterlaten en door een mooi natuurgebied stappen. We wandelden sowieso al veel, maar dankzij de fiets is ons actiegebied uitgebreid. Soms zegt mijn man, die in Mechelen opgroeide: ‘Tiens, hier ben ik zelf nog nooit geweest.’” De fietslessen zorgden voor een boost aan vertrouwen en de moed om andere uitdagingen aan te pakken. “Ik wil al leren gitaarspelen van toen ik 21 was, maar het kwam er nooit van. Terwijl ik nu denk: dat fietsen ging zo vlot, misschien lukt dit ook wel.”


Dankzij WMNride ontdekken vrouwen de koersfiets

Julie Borgers (32) krijgt de fietsmicrobe te pakken wanneer ze een viertal jaar geleden regelmatig begint te pendelen tussen haar toenmalige woonplaats in Tervuren en haar werk in Brussel. In de fietsclubs leert ze evenwel enkel mannen kennen. Daarom richt ze twee jaar geleden WMNride op, een club die zich specifiek op vrouwen richt. “Om vrouwen samen te brengen op de fiets, begon ik ritten in Brussel te organiseren”, vertelt ze. Het begint kleinschalig, maar de vraag is groot. “Meer dan de prestaties is het sociale belangrijk.”

Wie zit er achter WMNride?

Julie Borgers

 

32 jaar

 

Woont in Gent

 

Werkt bij fietsenwinkel Jowan in Kluisbergen en doceert sportbeleid op de Thomas More Hogeschool in Mechelen

 

Oprichter en manager WMNride

Isabelle Scheyltjens

 

32 jaar

 

Woont in Heverlee (Leuven)

 

Postdoctoraal onderzoeker aan de VUB

Dilara Tuna

 

32 jaar

 

Komt oorspronkelijk uit Duitsland, woont in Brussel

 

Consultant voor een marketingbureau

Wat is de meerwaarde van fietsen in vrouwelijk gezelschap? “Het is vaak een cliché dat mannenclubs te macho zijn, maar soms zit daar wel een grond van waarheid in”, zegt Julie. Zo zijn ervaren mannen het gewend om in groep te fietsen. Voor vele beginnende vrouwen is dat niet het geval. “Als je nieuw bent, man of vrouw, dan voel je je niet altijd even veilig in zo’n peloton.” Bij WMNride is de dynamiek anders. Een strak peloton is geen vereiste, wachten op elkaar wel. En beginners leren al doende om een peloton te vormen. “We voorzien vooral de mogelijkheid om op een veilige manier samen te fietsen. Als je je goed voelt, word je automatisch beter.”

"Bij WMNride is de dynamiek anders dan in mannenclubs. Een strak peloton is geen vereiste, wachten op elkaar wel."

Bij WMNride leert Julie onder meer Isabelle Scheyltjens (32) en Dilara Tuna (32) kennen, twee dames die de geneugten van een lange dag in het zadel op ongeveer hetzelfde moment ontdekken. Isabelle op de oude koersfiets van haar vader, waarmee ze van Leuven naar Brussel pendelt. Dilara wanneer ze het plan opvat om de Friese Elfstedentocht te fietsen. Isabelle en Dilara beamen wat Julie zegt over het belang van een exclusieve vrouwenclub. “Voordien woonde ik in Amsterdam, in het fietsland bij uitstek, maar toch had ik moeite om een geschikte club te vinden”, zegt Dilara. “Bij vele clubs moet je gemiddeld 30 kilometer per uur kunnen rijden. Strak in het pak. Daarom dat ik me nooit aansloot. Bij WMNride had ik wel direct een goed gevoel.”

 

Isabelle vult aan: “Ik fietste voordien alleen of met enkele vrienden die altijd veel te snel reden. Nooit dacht ik een peloton mannen te kunnen volgen. WMNride gaf me de zelfzekerheid om in groep te fietsen.” Lidmaatschap reikt verder dan enkele uurtjes sport per week. Het draait ook om elkaar aanvuren, om beter worden. En om alles wat er bij het fietsen komt kijken. “Als je pas begint, weet je bijvoorbeeld niet hoe je een platte band moet vervangen”, zegt Isabelle. “Daarom had ik schrik om op m’n eentje langere tochten te doen.” Bij WMNride leren leden zulke dingen van elkaar, zonder dat ze het gevoel krijgen dat ze om hulp moeten vragen. Dilara: “Veel vrouwen beginnen te fietsen omwille van hun vriend. Die vervangt vaak de banden. Maar als je het een eerste keer samen doet, ben je alweer een drempel over.”

"Ik fietste voordien alleen of met enkele vrienden die altijd te snel reden. WMNride gaf me de zelfzekerheid om in groep te fietsen."

Intussen is WMNride actief in het hele land, met activiteiten voor verschillende niveaus. Beginners komen aan hun trekken. Zo kunnen dames die nog nooit met klikpedalen reden dat leren tijdens instapritten. Gevorderde fietsers zijn daarop ook welkom, maar weten dat ze zich moeten aanpassen. Samen uit, samen thuis. Maar ook vrouwen met wat meer kilometers op de teller zullen zich niet snel vervelen. Zo denkt het drietal met veel plezier terug aan hun trainingskamp in het Italiaanse Ligurië. Of de eigen versie van Luik-Bastenaken-Luik die ze reden - meer dan 200 kilometer over Ardense kuitenbijters, met La Redoute als laatste helling. “In zo’n groep vind je automatisch een sparringpartner, iemand waarmee je de strijd aangaat”, zegt Dilara. “Niet met het idee de andere los te rijden, wel om elkaar te motiveren om net dat tandje bij te steken.”

 

Dankzij WMNride ontdekten Julie, Dilara en Isabelle bikepacking. Er met de gravelfiets op uittrekken, op plekken belanden waar je met de koersfiets of auto nooit zou komen, ze zijn er alle drie fervent mee bezig. Het is pure vrijheid, ongebonden aan hotelboekingen of de vorm van de benen. “Via WMNride leer je gelijkgestemde zielen kennen. Voor je weet, praat je dan over zadeltassen”, lacht Isabelle. Dilara verlekkert zich op rustige plekjes, zonder auto’s, en het idee dat je jezelf kan pushen. “Soms vertrek ik met het plan om honderd kilometer te fietsen. Maar dan gaat het zo goed dat je er 50 extra doet.” Julie: “Als je gaat kamperen en voorzieningen voor de hele dag meeneemt, dan is het wel fijn om kompanen te hebben. Als vrouw was ik daar nooit alleen mee begonnen.”

Laat je verder inspireren

Zin gekregen om zelf op je fiets te springen, maar geen inspiratie waarheen? Op onze blog zetten we enkele mooie routes in eigen land in de kijker.


Veilig eerst. Wie op twee wielen de wereld intrekt, investeert maar beter in de nodige bescherming. In onze keuzewijzer begeleiden we je naar de perfecte helm.


Cookie-instellingen voor de beste online A.S.Adventure-ervaring

A.S.Adventure maakt gebruik van marketing, analytische en functionele cookies en vergelijkbare technologieën. Ook derden en sociale netwerken kunnen cookies plaatsen via onze website. Als je op “accepteren” klikt, ga je hiermee akkoord. Je kan voorkeuren ook wijzigen en wij slaan jouw keuze twee jaar op. Direct je keuze wijzigen? Dat kan via de cookie policy button onderaan alle pagina's.